Tranendal in de bergen bij Njinikom
Door: Anouk Hienekamp
Blijf op de hoogte en volg Anouk
04 Juni 2014 | Kameroen, Limbe
Tranendal in de bergen bij Njinikom
Zaterdag 24 mei
Naast jurkjes maakte de naaister ook rokjes. Die moesten worden opgehaald, en hebben natuurlijk ook gelijk gedragen.
Zondag 25 mei
Werd een lange dag. We zouden hippo’s (nijlpaarden) gaan bekijken bij het meer van Ndop. Na een lange rit kwamen we aan bij het meer. Vanuit een houten bootje zouden we nijlpaarden te zien krijgen. Ook stopte de motor van het bootje er tijdelijk mee. In het donker kwamen we aan de kant. Helaas zaten de nijlpaarden ergens anders.
Op de terugweg had de andere auto steeds een oververhitte motor, maar wij ook want we konden het huis niet in; zij hadden de sleutel. Midden in de nacht waren we weer compleet.
Maandag 26 mei
Een afscheidsetentje voor de sisters gemaakt. Pasta’s, pannenkoeken, gebakken banaan en eiersalade.
Dinsdag 27 mei
Dit is onze laatste stagedag, deze week hebben we nog leuke activiteiten met de kinderen gedaan. Veel ballonnen mee genomen, stickers uitgedeeld en weer bellen blazen.
De kinderen zijn super blij met een ballon! Als er een ballon kapot ging, dan gingen ze allemaal juichen en hard lachen.
Ik had thuis nog een aantal dozen staan met spulletjes voor de school. Ik had gevraagd of er een aantal leerlingen mee wilden lopen om de dozen te tillen. Want het waren echt super zware dozen! Op school hebben we de leerkrachten bij ons geroepen, en de spullen uitgedeeld. Ze waren super dankbaar.
De priester werd er nog bij geroepen om ons te bedanken. De priester en directeur zei: “Dit is echt te veel!” Toen maakten Emily en Dewi een grapje: “Oké, dan nemen we het weer mee naar huis.” De ogen van alle leerkrachten! Het was hilarisch om te zien. Ze waren super blij en ze hadden genoeg om weer vooruit te kunnen. We hadden scharen, lijm, krijt, papier, stickers, schriften, gum, pennen, potloden, puntenslijpers, bordenwissers en spelletjes gegeven.
Want ze hebben wel een gebouw, met tafels, stoelen en borden, maar verder bijna geen materialen.
Dinsdag hadden we ook ons afscheidsfeest. Aan het begin van de dag kwam nog een lerares naar ons toe om te vertellen dat we de priester ook moesten uitnodigen. Dat is blijkbaar heel normaal om te doen. We hadden allemaal mensen uitgenodigd, die we in de loop van de tijd hadden ontmoet en waar we een band mee hadden opgebouwd. We vroegen ons af of we bier moesten kopen, ze drinken dat hier wel veel, maar het is natuurlijk wel duur. We hadden een paar kratjes gekocht en vonden het wel genoeg. Toen we de priester hadden uitgenodigd vroeg hij nog of die bier mee moest nemen; probleem van het bier opgelost!
Het werd een heel ander feest dat we eigenlijk hadden verwacht. Er werd door de mensen een heel programma gemaakt en er werden miljoenen speeches gehouden. Iedereen moest iets zeggen en we werden 100 keer bedankt.
We kregen van de priester een certificaat/ diploma voor ons harde werk in de school en het ziekenhuis.
Het was niet een standaard feestje, maar echt een gepland feest. Theodore, een leerkracht van school, hield ook elke keer het woord en nodigde mensen uit om te praten. Ook vertelde hij nog allemaal een verhaaltje over ons apart. Hij vertelde ook heel leuk: “Als Anouk lacht lijkt ze veel jonger, dan lijkt ze wel 11 jaar”. Bedankt voor het compliment!
Het was een gezellig feest, leuk dat het zo anders was. Het was ook leuk dat bijna alle mensen waren gekomen waar we een band mee hadden. Er zijn heeeeeeel veel foto’s gemaakt, dus die komen er vast nog op.
Woensdag 28 mei
We hebben heel veel koekjes gekocht. We hebben alle leerlingen een koekje gegeven en de leerkrachten een foto van de klas. Daarna hebben we afscheid genomen van de leerkrachten. Na een aantal tranen zijn we weg gegaan.
Donderdag 29 mei
De dag van afscheid was niet leuk. Een uur voor vertrek zijn we langs het ziekenhuis en weeshuis gegaan. Afscheid genomen van iedereen en daarna weer veel gehuild. Afscheid nemen is echt niet leuk! Ik ga de mensen die ik heb ontmoet heel erg missen. Het was echt een super tijd in Njinikom. Ik heb een geweldige ervaring er aan over gehouden.
Met 3 auto’s zijn we naar Bamenda gered. De taxichauffeur, dacht dat ik om hem aan het huilen was. Hij wilde wel een vliegticket voor me betalen om hem nog een keer te zien.
Vakantie:
Deze week hebben we lekker vakantie! Vanaf donderdag tot zondag zijn we in Bamenda.
Vrijdag zijn we naar de Menchum Falls (waterval) gegaan. Het was best wel een stuk rijden over de ringroad. Het was een niet al te beste weg. Er komen in dat gebied bijna nooit blanken, dus er werden heel de tijd: white men geroepen.
Zaterdag ben ik in het hotel gebleven, ik voelde me niet lekker.
De rest van de groep ging naar Miss Veronica, die heeft een vrouwengroep voor HIV positieve vrouwen.
Zondag gingen we de lange reis maken naar Limbe. Lekker tot woensdag aan het strand! We kwamen rond drie uur aan, we hebben gelijk bikini’s aangetrokken en de zee in gerend. Gelijk allemaal mensen wilden met ons op de foto’s. Heel vervelend als je vakantie hebt.
Woensdag vertrekken we naar Douala en wat we daar gaan doen weten we nog niet helemaal.
Vrijdag gaan we om 23:40u naar huis.
En dan zijn we zaterdag in de ochtend in Brussel. Dan kan ik eindelijk mijn ouders en broer weer zien!
Zaterdag 24 mei
Naast jurkjes maakte de naaister ook rokjes. Die moesten worden opgehaald, en hebben natuurlijk ook gelijk gedragen.
Zondag 25 mei
Werd een lange dag. We zouden hippo’s (nijlpaarden) gaan bekijken bij het meer van Ndop. Na een lange rit kwamen we aan bij het meer. Vanuit een houten bootje zouden we nijlpaarden te zien krijgen. Ook stopte de motor van het bootje er tijdelijk mee. In het donker kwamen we aan de kant. Helaas zaten de nijlpaarden ergens anders.
Op de terugweg had de andere auto steeds een oververhitte motor, maar wij ook want we konden het huis niet in; zij hadden de sleutel. Midden in de nacht waren we weer compleet.
Maandag 26 mei
Een afscheidsetentje voor de sisters gemaakt. Pasta’s, pannenkoeken, gebakken banaan en eiersalade.
Dinsdag 27 mei
Dit is onze laatste stagedag, deze week hebben we nog leuke activiteiten met de kinderen gedaan. Veel ballonnen mee genomen, stickers uitgedeeld en weer bellen blazen.
De kinderen zijn super blij met een ballon! Als er een ballon kapot ging, dan gingen ze allemaal juichen en hard lachen.
Ik had thuis nog een aantal dozen staan met spulletjes voor de school. Ik had gevraagd of er een aantal leerlingen mee wilden lopen om de dozen te tillen. Want het waren echt super zware dozen! Op school hebben we de leerkrachten bij ons geroepen, en de spullen uitgedeeld. Ze waren super dankbaar.
De priester werd er nog bij geroepen om ons te bedanken. De priester en directeur zei: “Dit is echt te veel!” Toen maakten Emily en Dewi een grapje: “Oké, dan nemen we het weer mee naar huis.” De ogen van alle leerkrachten! Het was hilarisch om te zien. Ze waren super blij en ze hadden genoeg om weer vooruit te kunnen. We hadden scharen, lijm, krijt, papier, stickers, schriften, gum, pennen, potloden, puntenslijpers, bordenwissers en spelletjes gegeven.
Want ze hebben wel een gebouw, met tafels, stoelen en borden, maar verder bijna geen materialen.
Dinsdag hadden we ook ons afscheidsfeest. Aan het begin van de dag kwam nog een lerares naar ons toe om te vertellen dat we de priester ook moesten uitnodigen. Dat is blijkbaar heel normaal om te doen. We hadden allemaal mensen uitgenodigd, die we in de loop van de tijd hadden ontmoet en waar we een band mee hadden opgebouwd. We vroegen ons af of we bier moesten kopen, ze drinken dat hier wel veel, maar het is natuurlijk wel duur. We hadden een paar kratjes gekocht en vonden het wel genoeg. Toen we de priester hadden uitgenodigd vroeg hij nog of die bier mee moest nemen; probleem van het bier opgelost!
Het werd een heel ander feest dat we eigenlijk hadden verwacht. Er werd door de mensen een heel programma gemaakt en er werden miljoenen speeches gehouden. Iedereen moest iets zeggen en we werden 100 keer bedankt.
We kregen van de priester een certificaat/ diploma voor ons harde werk in de school en het ziekenhuis.
Het was niet een standaard feestje, maar echt een gepland feest. Theodore, een leerkracht van school, hield ook elke keer het woord en nodigde mensen uit om te praten. Ook vertelde hij nog allemaal een verhaaltje over ons apart. Hij vertelde ook heel leuk: “Als Anouk lacht lijkt ze veel jonger, dan lijkt ze wel 11 jaar”. Bedankt voor het compliment!
Het was een gezellig feest, leuk dat het zo anders was. Het was ook leuk dat bijna alle mensen waren gekomen waar we een band mee hadden. Er zijn heeeeeeel veel foto’s gemaakt, dus die komen er vast nog op.
Woensdag 28 mei
We hebben heel veel koekjes gekocht. We hebben alle leerlingen een koekje gegeven en de leerkrachten een foto van de klas. Daarna hebben we afscheid genomen van de leerkrachten. Na een aantal tranen zijn we weg gegaan.
Donderdag 29 mei
De dag van afscheid was niet leuk. Een uur voor vertrek zijn we langs het ziekenhuis en weeshuis gegaan. Afscheid genomen van iedereen en daarna weer veel gehuild. Afscheid nemen is echt niet leuk! Ik ga de mensen die ik heb ontmoet heel erg missen. Het was echt een super tijd in Njinikom. Ik heb een geweldige ervaring er aan over gehouden.
Met 3 auto’s zijn we naar Bamenda gered. De taxichauffeur, dacht dat ik om hem aan het huilen was. Hij wilde wel een vliegticket voor me betalen om hem nog een keer te zien.
Vakantie:
Deze week hebben we lekker vakantie! Vanaf donderdag tot zondag zijn we in Bamenda.
Vrijdag zijn we naar de Menchum Falls (waterval) gegaan. Het was best wel een stuk rijden over de ringroad. Het was een niet al te beste weg. Er komen in dat gebied bijna nooit blanken, dus er werden heel de tijd: white men geroepen.
Zaterdag ben ik in het hotel gebleven, ik voelde me niet lekker.
De rest van de groep ging naar Miss Veronica, die heeft een vrouwengroep voor HIV positieve vrouwen.
Zondag gingen we de lange reis maken naar Limbe. Lekker tot woensdag aan het strand! We kwamen rond drie uur aan, we hebben gelijk bikini’s aangetrokken en de zee in gerend. Gelijk allemaal mensen wilden met ons op de foto’s. Heel vervelend als je vakantie hebt.
Woensdag vertrekken we naar Douala en wat we daar gaan doen weten we nog niet helemaal.
Vrijdag gaan we om 23:40u naar huis.
En dan zijn we zaterdag in de ochtend in Brussel. Dan kan ik eindelijk mijn ouders en broer weer zien!
-
04 Juni 2014 - 15:31
Rob:
AHHH je laatste zin, eindelijk je broer weer zien! -
04 Juni 2014 - 15:33
José De Krijger:
Hoi Anouk,
Fijn om weer wat van je te lezen ! Goed dat jullie een welverdiend afscheid hebben gekregen ! Afscheid nemen doet altijd pijn , maar dat betekent inderdaad dat het betekenisvol is geweest! En de keerzijde van de medaille> even een welverdiende vakantie en dan naar huis! Ook leuk!!! De foto's zijn ook stralend! Ik ben benieuwd naar de andere foto's! Ik wens je nog fijne dagen , geniet van het strand en de laatste Afrikaanse ervaringen en voor daarna een goede terugreis!!!!!
Fijne Pinksteren in Nederland en zullen we afspreken woensdagmiddag 11 juni om 14.45 uur bij onze teamkamer om de ervaringen te delen? Wil je dat ook doorgeven aan Dewi en Emily?
Groet, José -
04 Juni 2014 - 16:28
Kees Oversier:
Wat een geweldige ervaring hebben jullie opgedaan. Ik kan me voorstellen dat je dit gaat missen. Ook wel weer leuk om naar huis te gaan. Zit er een kans in dat je volgend jaar weer zo iets kan doen? In iedergeval een leuke vakantie plek voor de toekomst !!! -
04 Juni 2014 - 19:01
Ina Zoetemeijer:
Nou dat zijn weer veel verhalen.
Dit vergeet je je hele leven niet meer!
Bedankt voor al je moeite om ons op de hoogte te houden.
je ouders en broer zijn blij als ze jou weer in hun armen kunnen sluiten.
en wij allemaal zijn beretrots op je!!! -
04 Juni 2014 - 22:18
Wina:
Gaaf hoor Anouk
Knap van je , een mooie levenservaring
-
05 Juni 2014 - 13:44
Evelien Van Linschoten.:
Dag Anouk,
Ja het einde van jullie leerzame periode is in zicht. Geniet nog van de laatste Afrika dingen en een goede reis terug. Breng de wensen ook over aan Dewi en Emily, Wij hebben een afspraak op woensdag 11 juni ,Jose moest de definitieve tijd nog doorgeven , ik weet dat het 14.15 is geworden.
We kijken uit naar jullie,
Groeten,
Evelien.
-
05 Juni 2014 - 19:33
Mama:
Jeetje, wat duren die laatste dagen lang! -
12 Juni 2014 - 11:16
Astrid Helder:
Beste Anouk,
Welkom terug in Nederland. Jouw reisverslagen waren elke keer erg leuk om te lezen. Geniet van de weer vertrouwde dingen.
Tot ziens,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
