Bezoekjes - Reisverslag uit Njinikom, Kameroen van Anouk Hienekamp - WaarBenJij.nu Bezoekjes - Reisverslag uit Njinikom, Kameroen van Anouk Hienekamp - WaarBenJij.nu

Bezoekjes

Door: Anouk Hienekamp

Blijf op de hoogte en volg Anouk

09 Mei 2014 | Kameroen, Njinikom

Donderdag 1 mei:
De dag van de arbeid wordt vandaag gevierd. De leerlingen van school gingen met een aantal leerkrachten naar Boyo Hill, waar wij afgelopen zondag heen waren gegaan. Dus wij gingen niet mee.
Van het ziekenhuis hadden we te horen gekregen dat er een feest was in Fundong. Dat is een plaats naast Njinikom. Maar eerst zouden we met André naar een school gaan voor kansarme kinderen. De leerlingen hebben geen geld om school te betalen. De school wordt gesponsord door Nederland. Er waren vandaag niet veel kinderen, omdat het de dag van de arbeid was. Ze waren speciaal voor ons naar de school gekomen. De kinderen leren meer de huishoudelijke taken, waarmee ze hun geld kunnen verdienen. Na een hele kleine rondleiding (de school had lokalen). Gingen de leerlingen voor ons zingen en hadden tasjes voor ons gemaakt. Na een aantal foto’s gingen we naar de taxi.
We gingen met z’n negenen in een busje, maar er zaten nog allemaal mensen in. Dus uiteindelijk zaten er 14 mensen in het busje, en toen wilde er nog een hele dikke mevrouw bij. Dus zaten we leuk met z’n achttienen in een 11 persoonsbusje. Heel prettig!
Het was eigenlijk niet echt een feest, het was meer een parade. Alle werknemers liepen met borden (er stond op wat voor werk ze deden) en ze droegen hun werkoutfit. We kwamen de directeur van school tegen. Hij vroeg of wij ook mee wilden lopen. Aan het begin dachten we allemaal: echt niet! Maar daarna leek het ons wel grappig, dus we dachten; we doen het gewoon! Hij nam ons mee naar alle groepen die nog moesten lopen. Bleek het dat hij het alleen wilde laten zien.
Naomi B was deze dag erg emotioneel. Naomi B had de beslissing genomen om naar huis te gaan. Ze had er heel lang over na gedacht en ze wilde heel graag naar huis. In de middag had ze haar vliegtuig omgeboekt. Ze zou vrijdag vertrekken. Naomi B wilde heel graag nog foto’s maken en afscheid nemen van de mensen in het ziekenhuis. Ik ben met haar mee gelopen. We vinden het heel erg jammer dat Naomi weg gaat, maar ik denk dat dit voor haar de beste beslissing is.
Rond etenstijd kwam André even langs. Hij vroeg of we een wijntje kwamen drinken bij zijn huis. Hij logeerde in een guesthouse samen met 5 andere Nederlandse mannen, die hier helpen bij de ziekenhuizen en andere eigen projecten. We hadden een super gezellige avond. Wat konden die mannen konden kletsen!

Vrijdag 2 mei
Om 8 uur vertrok Naomi B. We waren nog maar met 7 meiden over.
Rond 11 uur hadden we een afspraak met de directeur op school. We gingen praten over huisbezoeken en lessen geven. We gaan nu ook ICT lessen geven, en 2 keer per week op huisbezoek bij de leerlingen uit de klas. Ik ben heel erg benieuwd hoe dat gaat worden. Maandag hebben we de eerste 2 huisbezoeken.
We hadden van de Nederlandse mannen gehoord dat er in het dorpje een man zit die souvenirs maakt. Na de afspraak met de directeur gingen we er even langs. De man maakt zelf allemaal spulletjes. We hebben een heel lijstje opgegeven om te maken. Ik heb iets ontzettends leuks voor mijn ouders…… maar ik hou ze thuis nog even in spanning.
De rest van de middag hebben we het huis lekker goed schoongemaakt. Voor de rest hebben we die dag niet zo heel veel gedaan.

Zaterdag 3 mei
Vandaag gaan we naar Bafut en Bamenda. Na een lange rit kwamen we aan in Bafut. We gingen kijken waar Naomi H, Tara en Jacoline de eerste paar dagen hadden verbleven. We kregen een rondleiding in het ziekenhuis.
Naomi had daar een man ontmoet die wilde gaan studeren in China. Ze wilde nog bij hem langs om geld te geven. Ze wil hem steunen om zijn studie in China te kunnen betalen.
De weg naar Bafut is erg hobbelig. Er zitten grote gaten in de weg en de weg is helemaal van modder. Toen we terug over de weg gingen was de band lek. Bij een tankstation is die gauw verwisseld. We konden door naar Bamenda.
We gingen naar eerst naar het guesthouse om te reserveren voor als we terug naar huis gaan. Daarna gingen we door naar de bank om te pinnen en daarna naar de markt. Op de markt wordt er naar ons geroepen; dat we hun enige zijn en dat ze met ons willen trouwen. Er wordt ook heel de tijd aan je getrokken. Aan het begin vindt je het wel een beetje vervelend, maar dan laat je het gewoon. Maar het wordt na een tijd zo irritant. Je loopt langs en dan pakken ze je arm beet en zeggen ze dat ze met je willen trouwen.
Na de markt gingen we nog even naar de supermarkt voor een paar boodschappen. Aan Richard, onze taxichauffeur, hadden we gevraagd of hij een snackbar kende. Hij wist een plaats waar we patat konden eten. Hij bracht ons naar een restaurant. Daar hebben we heerlijk weer eens patatjes en kip op! Na het eten gingen we weer terug naar Njinikom. Tijdens de reis ging de zon onder. Het was een super mooi gezicht. Dan rijd je tussen de bergen en alles is roze/oranje door de zon.

Zondag 4 mei
De priester was vandaag 30 jaar priester, dus we zouden op school gaan eten met de leerkrachten om het te vieren. We kwamen daar aan en eerst moesten we op de foto met alle leerkrachten en de priester. Daarna werden we naar het plein voor de kerk geroepen. Er werden optredens gehouden. We werden op een plek gezet dat we alles goed konden zien. Kinderen van school waren aan het zingen en dansen. Leerkrachten van school waren aan het zingen en dansen. Het was ontzettend leuk, er werd veel gelachen.
De directeur zei na alle dansen dat we naar het huis van de priester moesten. We gingen met allemaal mensen eten. Er was taart en allemaal lekker eten. De nonnen die er ook waren zaten allemaal aan het bier. De mensen eten hier wel echt veel. Hele grote borden vol en dan deden ze 2 rondes.
De leerkrachten werden weer bijeen geroepen en we moesten naar school. Op school moesten we weer eten. Dit keer was het dan alleen fufu, met groente en kip. Voor het eten moesten we ons handen wassen. Wij deden heel normaal allebei de handen wassen, maar de rest deed maar een hand. Je rechter hand is je eet hand en je linker hand is de hand waarmee je naar de wc gaat dus die is onrein.
We werden uitgelachen door de leerkrachten, omdat wij het moeilijk vonden om met onze handen te eten. Ook met 1 hand eten is best moeilijk. Wij vonden fufu niet zo heel lekker als de vorige, dus we gingen het delen. We kregen gelukkig al een klein stuk, terwijl de rest 2 grote stukken aten.
Na het eten gingen we kijken bij het huis van Anne-Marie. Dat is een juf van school. Na een wandeling kwamen we uit bij haar huis. We kregen weer eten. Rijst met vis. De moeder van de Anne-Marie had een super groot bord opgeschept. We hadden al zoveel gegeten dat we het echt niet op konden. We kregen ook nog bananen mee naar huis. Ze woonde helemaal onderaan de berg. Dus we moesten op onze slippertjes de berg weer op. Ze kwam nog even wat drinken bij ons thuis.
Anne-Marie zei dat ze maandag jarig was. Ik vroeg hoe oud ze werd. Ze zei dat ze 20 werd. Anne-Marie heeft al een kind van een jaar oud, de vader van haar kind in weg gegaan toen ze zwanger was. Haar kindje in super lief, ze is er ook elke dag bij op school. Toen we bij haar huis waren hebben we ook haar slaapkamer gezien. In de slaapkamer viel me op dat haar kind geen knuffel in bed heeft liggen. Ik zei tegen Amber dat het misschien wel leuk is om een knuffel te geven. Amber had een super lieve knuffel voor haar kindje. Ze was er ontzettend blij mee, ze noemde de knuffel Amber.
Na een tijdje bleek er Wi-Fi te zijn. Wij blij, want normaal is er op zondag nooit Wi-Fi. Dewi en ik hoefden geen avondeten meer, we zaten helemaal vol. Dus na wat lezen, computeren en internetten gingen we slapen.

Maandag 5 mei
Vandaag weer een dagje stage. We hadden ballonnen opgeblazen omdat Anne-Marie jarig is. Ook hadden we een cadeautje meegenomen. Dewi werkt bij de Shoeby, dus die had van haar werk een tas vol met sieraadjes gehad. We gingen met de kinderen happy birthday zingen en daarna hebben we de cadeautjes gegeven. Ze was er super blij mee, ze gaf gelijk een hele dikke knuffel. Toen ze mij knuffelde moest ze lachen, zei ze: nu ben ik ouder dan jou!
De lessen gingen beginnen en opeens zei de andere juf: Neem het maar over. Dus stond ik dan weer met Amber onvoorbereid voor de klas. Heel fijn allemaal. We moesten iets met rekenen doen, dus we gingen met de kinderen tellen. Daarna moesten we ICT-les geven. Bij groep 3, ook onvoorbereid. We gingen het toetsenbord uitleggen en ze moesten het woord HELLO typen. Daarna gingen we gewoon weer naar de klas. Precies toen de dag over was begon het keihard te regenen. Na een half uurtje was het nog steeds niet droog. We vroegen of de huisbezoeken doorgingen. Als het droog is dan gaan we. We hadden om 4 uur een afspraak. Het bleef maar regenen en regenen. Dus het huisbezoek ging helaas niet door.
We liepen naar huis met 2 kinderen van het weeshuis. Ze wilden met ons mee naar binnen, na een half uurtje gingen ze weer weg. Even later kwam er 1 weer terug. Ze is heel de middag bij ons gebleven. Ik heb haar nagels gelakt, ze heeft gekleurd. Ze heeft koekjes en chips op. Ze was denk ik het gelukkigste meisje op aarde. Ze kreeg een ballon en ze ging er vandoor. Voor de rest ging iedereen beetje aan huiswerk of computeren.

Aan André heb ik een USB-stick met foto’s meegegeven. Als mijn moeder die heeft, plaatst ze foto’s op mijn blog.Het versturen van foto’s via internet is haast niet mogelijk.

Love you, begin jullie steeds meer te missen xxxx

  • 09 Mei 2014 - 10:55

    José De Krijger:

    Hoi Anouk,
    Weer veel beleefd ! Het blijft heel leuk om jou belevenissen te lezen! Fijn dat jullie alles aanpakken om te zien , te doen , mee te maken !
    Ik ben benieuwd wat je van de huisbezoeken gaat vinden. Wat is het doel ervan, weet je dat?
    Jammer dat Naomi het niet heeft kunnen volhouden, maar zij zou waarschijnlijk het laatst teruggaan , dus moest ze nog wel een tijdje. Bij jullie gaat het al opschieten??? Fijn of zie je toch ook een beetje op tegen het afscheid daar?
    Ik lees graag weer en ben zeer benieuwd naar de foto's,
    Lieve groet voor allemaal van José

  • 09 Mei 2014 - 16:37

    Kees Oversier:

    Hoi Anouk,
    Ik geniet elke week van je verslag. Je schrijft leuk. Leuk al die ervaringen die kan niemand je meer afnemen dus blijf vol enthousiasme doorgaan. De mensen thuis hoef je niet te missen, die zie je de rest van je leven nog wel maar deze kinderen waarschijnlijk niet meer. Dus geniet zoveel mogelijk van het leven daar.
    Groetjes,
    Kees

  • 09 Mei 2014 - 19:29

    Ina Zoetemeijer:

    Anouk,

    je kunt wel schrijfster worden, je beschrijft het zo goed!
    En we missen ju ook hoor!

    liefs, Ina

  • 09 Mei 2014 - 23:06

    Wina:

    En nog een verhaal, leuk ik dacht al afgelopen week waar blijven de belevenissen.
    Je schrijft inderdaad erg leuk , ik geniet er ook van , en ik vind het ook zo knap van je, dat je deze reis maakt.
    Je bent al over de helft, nog maar 4 weekjes.
    Groetjes Wina

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Kameroen, Njinikom

Mijn eerste reis

De Stem van Dordt 15-jan 2014
Dordtse studenten gaan de lokale bevolking in Bamenda helpen in onder meer ziekenhuizen en scholen.
DORDRECHT - Acht studenten van het Da Vinci College in Dordrecht gaan eind maart naar Bamenda in Kameroen om daar stage te lopen.
Ze gaan onder meer in ziekenhuizen en op scholen de lokale bevolking helpen. Dordrecht heeft een stedenband met Bamenda.
Vrijdag 28 maart is het zover. Dan gaat een groep studenten naar Bamenda, vertelt André Schoonhoven, coördinator International Office van het Da Vinci College.
“Een drietal volgt de opleiding Verpleegkunde, drie studenten volgen de opleiding tot Onderwijsassistent en daarnaast nog twee studenten, Pedagogisch en één Maatschappelijke Zorg. Allemaal zorg- en welzijn dus.
Zij gaan meehelpen in een ziekenhuis, bij een weeshuis en een school, bijvoorbeeld.
Het is gewoon een stage, net als in Nederland, maar dan in een andere omgeving. Waardoor je kansen krijgt die je anders niet zou krijgen. Het zijn uitdagende omstandigheden; de kans om te leren is heel groot.”
De studenten blijven tien tot twaalf weken in Kameroen. “Het zal een hele schok zijn om in zo’n andere cultuur terecht te komen, maar de studenten worden goed begeleid en hun veiligheid staat voorop.
Er gaat ook een docent techniek mee, die gaat kijken wat de mogelijkheden daar zijn op het gebied van Bouw en Techniek. Want we merken dat daar vraag naar is vanuit de mensen in Bamenda.
Het moet een duurzaam project worden. We gaan er van uit dat dit de eerste stap is in een meerjarige samenwerking”, aldus André Schoonhoven.

Recente Reisverslagen:

04 Juni 2014

Tranendal in de bergen bij Njinikom

01 Juni 2014

RTV Dordrecht deel 2

19 Mei 2014

Met de jeep en te paard de binnenlanden in

15 Mei 2014

Uitzending RTV Dordrecht

14 Mei 2014

Proeven
Anouk

Actief sinds 26 Jan. 2014
Verslag gelezen: 273
Totaal aantal bezoekers 23184

Voorgaande reizen:

28 Maart 2014 - 07 Juni 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: