Njinikom

Maandag 31 maart gingen we in de avond nog gezellig met z’n allen uit eten. Want dinsdag zou de groep uit elkaar gaan. De meiden van verpleegkundige gaan naar Bafut en de onderwijsassistenten (waaronder ik) en de meiden van MZ en kinderopvang gaan naar Njinikom. Dus we vonden het een gepaste avond om uiteten te gaan. Naomi B en ik hadden al in de middag voor de groep gereserveerd. We moesten samen ook goed onthouden hoe we moesten lopen, want volgens de rest zijn wij de enigen met richtingsgevoel haha. We hadden 8 keer een kwart kip en 1 keer een halve kip besteld. Op het wachten van het eten viel het licht al een keer uit. Er werden toen heel gezellig 2 kaarsjes neer gezet. Even later toen het echt donker was, viel het licht weer uit. Net op het moment dat we eten hadden gehad. Kaarsjes weer aan en de vliegen kwamen ook op het eten af. We aten dus kip, patat met vliegen in het donker haha. Leuke ervaring, maar eten met vliegen is niet heel aantrekkelijk.

Dankzij mijn mama ben ik goed voorbereid op alles. Ik word nu de moeder van de groep genoemd, als iemand iets niet bij heeft zeggen ze allemaal: dat zal Anouk wel hebben.

Dinsdag 1 april was het dan zover. We gingen eindelijk naar Njinikom. Om 10 uur zou het busje komen om ons op te halen. Het busje kwam een half uur te laat en toen die kwam waren het 2 auto’s waardoor er maar 1 groep weg kon. De meiden van verpleegkundige gingen eerst naar Bafut en daarna zouden wij weg gebracht worden. Gelukkig was er internet waardoor de tijd snel ging.
Na een aantal foto’s van het guesthouse te hebben gemaakt en een spelletje te hebben gedaan kwam om 1 uur Michel terug. Hij kwam met het bericht dat we pas om 2 uur weg konden, omdat mister Jude (een man van de gemeente) een afspraak had. Dus nog langer wachten. Om 2 uur konden we eindelijk gaan. Onderweg naar Njinikom reden we weer over een weg met allemaal gaten. Het uitzicht was wel super mooi. Heel erg groen, want we zitten in de bergen. Toen we aankwamen bij Njinikom werden we naar het huisje gebracht en daarna een rondleiding gehad door het complex van het ziekenhuis.
We gingen langs de ziekenzalen. Er zijn hier nu Nederlandse dokteren die kinderen met O-benen behandelen. Alle kinderen zitten te zwaaien als we langlopen. Daarna gingen we langs het weeshuis. De kinderen verwelkomde ons hartelijk. Ze begonnen gelijk een handje te geven of ze wilden dat je ze op tilden of ze kwamen op schoot. Alleen de kinderen roken niet zo lekker, want ze hebben wel luiers maar die zijn niet zo goed als in Nederland.
Toen we de rondleiding hadden gehad, namen we afscheid van Michel. Nu stonden we er zelf voor en moesten alles zelf regelen. We liepen terug naar het huisje om onze koffers op te ruimen en de woonkamer gezellig in te richten. Daarna zijn we naar de kantine gegaan waar voor ons gekookt was. Kip met pasta en sperziebonen. Na een spelletje gingen we heerlijk slapen.

Woensdag 2 april
We hadden eten nodig. Tegen ons was gezegd dat we brood konden halen in de kantine. Naomi en Dewi gingen brood halen en Amber, Emily en ik begonnen met de was. Toen Naomi en Dewi terug kwamen bleek het brood op te zijn en dat we eieren gingen eten. Als ontbijt hebben we 2 eieren op. Als we vragen waar we boodschappen konden doen, worden we uitgelachen. De zuster zei dat we naar Bamenda moesten. Super moesten we dus 1,5 uur rijden naar Bamenda. Dewi en Amber gingen samen naar Bamenda, terwijl Naomi, Emily en ik het huis gingen schoonmaken. Het schoonmaken was nog een hele klus, want er lopen heel de tijd zusters door ons huis en mensen kwamen opeens de bedden verwisselen, waardoor het elke keer vies werd. En de vloer schoonmaken met een vaatdoekje is ook beetje moeilijk. Toen de woonkamer schoon was en het opnieuw was ingericht was het onderhand al 2 uur. Door de hitte kan je niet echt hard werken, daar is het te warm voor. Dus alles gaat op een Afrikaans tempo. Ondertussen werd ik ziek. Buikpijn, misselijk en koorts.
We zouden om 3 uur een afspraak hebben met zuster Olive. Om 5 uur was ze er nog niet. Dus we gingen het maar vragen en ze bleek in Bamenda te zitten en dat ze eraan kwam. Om 7 uur kregen we te horen dat we morgen de afspraak hadden. Fijn……
Ondertussen hebben we met z’n allen even alle spanning eruit gehuild en gepraat. Heel fijn als je ziek op bed ligt, maar het moet gebeuren. Het heeft goed geholpen. Toen we wilden gaan koken was de stroom al een uur uit. Wat nu? Omdat het zo laat was hadden we geen zin om pasta te koken of iets anders. Net toen het lukte om op gas te koken ging de stroom weer aan. Naomi en Amber hadden roerbak ei gemaakt met geroosterd brood en cup a soap. Iedereen zat heerlijk te eten, terwijl ik met moeite een banaan weg kreeg. Na het eten gingen er een aantal internetten en ik bleef met Amber bij het huisje. We gingen lekker douche en daarna op tijd slapen.
Amber voelde zich al een aantal dagen niet lekker. Omdat ik koorts had, hoopte ik op een lekkere warme douche, want ik had het al zo koud. Amber kwam terug van de douche en kwam met het nieuws dat het water koud was. Leuk… Dan maar koud douche. Had ik het ondertussen nog kouder. Amber en ik gingen allebei lekker vroeg slapen, want we hadden 7 uur een afspraak met de zuster over onze stages.

Woensdag 3 april
Allemaal vroeg op, want we hadden een afspraak. Ik voelde me gelukkig al een stuk beter, maar kon nog steeds niet echt ontbijten. Een halve boterham met pasta ging er dan nog net in. Wij vonden dat we ook wel een beetje Afrikaans konden doen, we gingen ook Afrikaanse tijd doen. Al was dat van ons maar 10 minuten te laat. Eindelijk konden we praten met zuster Olive. Wat duidelijkheid over onze stages.
Emily, Dewi en ik hebben vanmiddag een afspraak met de directrice van de school. Dan gaan we afspraken maken over de stages.
We gingen ook nog even langs het weeshuis. We kwamen binnen en meteen kwamen er kinderen op ons af. Ik had gelijk 2 kinderen om me heen hangen. Toen we weer weg gingen wilden de kinderen me niet loslaten. Ze bleven me beethouden aan mijn jurk. Ik moest door de zuster gered worden haha. We kwamen terug in het huisje, we gingen even de was afmaken en we gingen even internetten. Als we buiten bij het ziekenhuis zitten zwaaien er allemaal mensen naar ons of zeggen goedemorgen. Ze vinden het heel bijzonder als ze blanke zien. Benieuwd naar het gesprek op de school!

Liefs Anouk.